Þrjár systur

Nú er haustið handan við hornið og helsta merki þess er auðvitað að skólarnir eru byrjaðir. Gaman gaman

Það ríkti töluverð spenna hér í morgun þegar stóru stelpurnar gerðu sig klárar til að mæta á skólasetninguna, sem við Ásta Lóa fórum auðvitað á líka. Það var líka heilmikil stemmning í skólanum, greinilega allir spenntir, nemendur og kennarar líka, fyrir nýju skólaári. Edda Sólveig knúsaði Gunnar kennarann sinn þegar hún hitti hann aftur og Fríða Valdís hljóp í fangið á Bjarna gamla kennaranum sínum. En hún fær nýjan kennara í vetur, Bjarni þurfti víst að sitja eftir í 1. bekk og söknum við hans mikið, okkur líst samt vel á nýja kennarann, henni Elínu, og hlökkum mikið til að kynnast henni.

Ásta Lóa er líka byrjuð í sínum skóla, leikskólanum Sólgarði. Í dag var þriðji dagurinn í aðlögun og hún var ein í dag, í klukkutíma. Leikskólakennarinn sem var með hana hafði orð á að hún væri ákveðin ung dama. Hún öskraði svo mikið að strákurinn sem er líka í aðlögun var skíthræddur við hana og var farið  með hann fram, greyið litla, fyrstu kynni hans af kvenþjóðinni byrja ekki vel. En sem betur fer öskraði hún ekki í klukkutíma en alveg fyrstu 10 mínúturnar og svo lék hún sér en lét samt heyra í sér aftur annað slagið. Á morgun mætir hún svo klukkan tvö og verður til hálffjögur, fær þá að drekka með hinum krökkunum. 

Skólinn minn byrjar svo í næstu viku, það er því eins gott að aðlögunin gangi vel fyrir sig og daman verði orðin þokkalega sátt á leikskólanum, fjarri mömmufaðmi þar sem hún vill helst vera. 

Kv.
Lóa og stelpurnar

Nú er liðið ár og nærri sólarhring betur síðan ég lá og rembdist af öllum kröftum. Já Ásta Lóa er orðin eins árs!

Þetta er svo stórkostleg upplifun, að finna kollinn þrýsta sér út, sársaukinn fer um allan líkamann og ekkert annað kemst að en að losna við hann. Rembast og öskra og reyna að koma barninu út og svo gerist það. Kollurinn er kominn og fljótlega fylgir litli líkaminn á eftir, litli heiti líkaminn sem allt í einu er kominn ofan á magann minn. Þvílíkur léttir og þvílík fegurð sem við mér blasir. Lítil fullkomin stúlka horfir á mig dökkum, yndislegum augum. Fyrir nokkrum sekúndum vildi ég bara öskra, núna get ég ekki hætt að hlæja.

Ótrúlegt að þetta gerðist fyrir ári síðan en ekki bara nokkrum dögum. Hún var svo yndisleg svona nýfædd, horfði á okkur pabba sinn og leitaði svo eftir einhverju að sjúga og var fljót að ná tökum á brjóstinu. Svo lá hún heillengi á bringunni á mér. Þegar pabbi hennar var farinn fórum við að sofa og hún lá við hliðina á mér og gaf frá sér yndisleg værðarhljóð, henni leið greinilega vel.

Nú er þessi litla dama orðin ársgömul og alveg jafnyndisleg, þó kannski á annan hátt. Heimsins mesta frekja segja systur hennar, ég hugsa að hún komist alla vega í topp 20. Já hún er mjög ákveðin og vill gera flest sjálf en eins og er með þennan aldur er viljinn mun meiri en getan. Og hún er hætt á brjósti, ekki að eigin frumkvæði þó og hún er sko alls ekki sátt og lítið kát með mömmu sína þessa dagana.

Þessi eins árs dama er líka byrjuð á leikskóla, búin að fara tvisvar og finnst það gaman en bara þangað til mamma fer. Hún er eiginlega ekkert sátt við að missa mömmu sína úr augsýn og þá er bara öskrað og öskrað. Úff þetta verður ekki auðvelt en fóstrinn hennar er fullur bjartsýni á að vinna hana á sitt band. Á mánudaginn á ég að skilja hana eftir í klukkutíma Hún öskraði allar tíu mínúturnar sem ég fór frá henni í dag. Þetta tekur sinn tíma og hún þarf sko að venja sig af þessari móðursýki sinni, og ætli mamman þurfi ekki líka að venjast að vera án hennar.

Afmælisstelpan er ekki farin að ganga en hún skríður áfram á rassinum og kemst ansi hratt yfir. Hún er líka farin að standa upp sjálf en ekki að ganga með en það kemur örugglega fljótt. Henni finnst mjög gaman að fara í bað með systrum sínum og lætur sko gremju sína skýrt í ljós þegar hún er tekin upp úr, enda er það ekki að hennar beiðni sem hún fer upp úr. Það er líka gaman þegar stóru systurnar nenna að leika við hana og leyfa henni að vera með inni í herbergi.

Það var nú engin stórveisla í dag, skammarlegt frá að segja. Hún fékk nú samt dúkku í afmælisgjöf og við mæðgur erum búnar að syngja oft fyrir hana afmælissönginn. Svo settum við kerti á súkkulaðiköku og Fríða blés fyrir hana. Ásta vissi ekkert hvað þetta átti nú allt að þýða, en ég sagði stelpunum að vera alveg rólegar, hún á eftir að fatta hvað afmæli er

Já tíminn líður sko hratt. Sumarið senn á enda og skólinn hefst eftir helgi. Edda fer í 3. bekk og Fríða í 2. bekk. Hugsið ykkur, það er svo stutt síðan þær voru á leikskóla. Og nú er pabbi orðinn fimmtugur og við það tækifæri var nú meðfylgjandi mynd tekin af fjölskyldunni.

Knús og kossar,
Lóa

Og hér er ein af afmælisstelpunni, svo kát með ísinn sinn:

Edda Sólveig er orðin 8 ára:) Mikil hamingja hefur ríkt hér í dag og mjög gaman að fá bekkjarsystur sínar í afmælið ásamt bestu vinkonunum, Margréti Sól og Þórhildi Rósu.

Það var líka frábært að fá Silfursafnið hans Páls Óskar, tveir geisladiskar ásamt DVD-diski.  Og það er sko búið að horfa og hlusta og horfa og hlusta og horfa. Ljúfa líf ljúfa líf, hljómar enn í hausnum á mér.

Hér er afmælisbarnið að opna pakkana

Edda Sólveig færði fyrstu dagbókarfærsluna sína inn í dag í litla fallega skrifblokk. Verð bara að leyfa ykkur að sjá hvað hún skrifaði.

Fríða las í dag. Jeg heirði að hún er orðin góð í að lesa. En ekki orðin jabn góð og ég. Og ég fór til ömmu. Það var gaman hjá ömmu.

Er eitthvað yndislegra en þetta?

Þær systur hafa nú alltaf verið hrifnar af pabba sínum, skiljanlega, en ég held að Ásta Lóa slái nú samt öll met í því. Strax í móðurkviði var hún orðin spennt fyrir honum, spriklaði og sparkaði þegar hún heyrði í honum. Það voru nú meiri lætin stundum. Núna verður hún alltaf kát þegar hún sér hann vælir ef hann sýnir henni ekki athygli, henni finnst bara pabbi sinn skemmtilegastur af öllum

Þessari hrifningu fylgir líka afbrýðisemi. Já sex mánaða gamalt barnið verður afbrýðisamt ef pabbi er með stóru stelpurnar! Hún var nú ekki mjög gömul þegar hún vældi fyrst yfir þessu, bara um 4 mánaða minnir mig. Þá var Edda í fanginu á pabba sínum og Ásta sat í fanginu á mér og bara vældi þar til pabbi hennar tók hana. Og núna sýnir hún þetta enn betur. Í kvöld vorum við öll, klessufjölskyldan, í sófanum og horfðum á sjónvarpið, ja nema Ásta var lítið að fylgjast með því. Hún sat hjá mér og sönglaði og spriklaði kát, þar til hún fattaði að Fríða lá hjá pabba sínum. Þá orgaði hún, já hún vældi ekki heldur orgaði. Og hætti ekki fyrr en hún var komin þar sem Fríða var. Þá varð hún ofsakát og spjallaði við pabba sinn og söng og hló. Þvílík gleði.

Hér eru þau saman í fyrsta sinn, pabbi og Ásta Lóa.